Een laatste blog
Blijf op de hoogte en volg Loes
22 Augustus 2014 | Verenigd Koninkrijk, Sidmouth
Het einde begon met het begin van het einde van het schooljaar.
De laatste zaterdag van het schooljaar om precies te zijn. Speech Day. Ondanks zijn naam, een dag met weinig toespraken. Wat de dag wel had was een open ochtend, waarbij een handjevol leerlingen naar de 'science department' kwamen om wat proefjes uit te voeren en te demonstreren aan potentiele nieuwe leerlingen met hun ouders. Wanneer er proefjes zijn op St. John's, dan krijg ik daar natuurlijk de leiding over!
Vervolgens was er dan het formele gedeelte van de dag: de prijzenceremonie. Alle leerlingen in twee rijen opgesteld en zo netjes de omgebouwde gymzaal in om daar hun plek in de zaal in te nemen. Leraren erachteraan in academische gewaden. Een ceremonie van een uur met daarin de ene prijsuitreiking na de andere. De prijzen waren voor allerlei verschillende dingen; per leerjaar was er een prijs voor academische resultaten, academische voortgang en inzet. Verder waren er nog sportprijzen, muziekprijzen en EAL prijzen (English as an Additional Language). Maar ook daarmee zijn nog niet alle prijzen genoemd, want ze moesten er natuurlijk wel een uur mee vol krijgen! En omdat het dan 'Speech Day' heet, hield elke winnaar natuurlijk geen speech.
Uiteindelijk was het dan tijd voor die ene prijs waar iedereen op zat te wachten: The House Point Cup! Welk huis, St. Catherine's, St. Paul's (mijn huis), St. Peter's of Founders, heeft dit jaar de meeste 'house points' binnen weten te halen?
Een verzoek of de school wilde gaan staan en ook de ouders die wisten tot welk huis hun kind behoorde. Helaas voor St. Peter's, dat huis mocht meteen weer gaan zitten. Zij hadden de minste punten. Het volgende huis dat afviel was Founders. Nog twee te gaan. Het laatste huis dat afvalt en moet gaan zitten is... St. Catherine's. En daar sta je dan, St. Paul's heeft dit jaar gewonnen!
Alsof dat nog niet feestelijk genoeg was, sprak het schoolhoofd in zijn afscheidspraatje (de eerste en laatste toespraak van de dag) mij persoonlijk ook nog even toe, net als alle andere docenten die na dit schooljaar de school zouden verlaten. Voor mij had hij een boodschap die hij toch voor iedereen graag even kwijt wilde: “We zien je heel graag terugkomen.”
Daarna was het tijd voor een picknic aan rijkversierde tafels in de zon en de middag stond in het teken van een hoop sportactiviteiten. Een daarvan was 'moeders vs. leerlingen-'Rounders'', waarbij ik als moeder mee moest spelen van een Spaans en een Frans meisje, omdat diens moeders er niet bij konden zijn. (en mijn team had gewonnen)
Zo is er dan nog maar een halve week over. Je speelt nog wat potjes voetbal met de leerlingen, ploft op de bank neer met de jongste meiden voor een filmmarathon en blijft nog een keer laat op met de jongens om voetbal te kijken, maar dan is het toch echt gedaan en is de laatste schooldag daar. Een voor een verdwijnen de leerlingen naar verschillende vliegvelden en wordt er, door zowel jongens als meiden, flink gehuild. Ook ik krijg nog een hoop betraande knuffels van leerlingen die op het punt staan om te vertrekken.
En dan is het stil op school.
Die stilte zou maar een halve week duren, want het was alweer tijd voor de volgende uitdaging: zomerkamp. Daarvoor hadden ze mij gevraagd om mee te helepen. Niet als kampleider, als docent. Niet als natuurkunde docent, als Engels docent! Een hele verandering, van een wetenschapsvak naar een taal. Vier weken lang Engelse les geven aan leerlingen vanuit de hele wereld van de leeftijden 7 tot en met 17. Geen probleem, doe ik even!
Hier kwam ook nog iets anders leuks bij kijken: vrije tijd. Opeens had ik elke middag, avond en de dagen in het weekend vrij! Deze tijd heb ik natuurlijk volop gebruikt door nog eens flinke einden te gaan wandelen in de omgeving of om te gaan zwemmen in de zee. Ook ben ik nog een keer samen met een collega met de bus weggeweest om nog wat meer van deze hoek van het land te bezichtigen en heb ik een boottocht langs de 200 miljoen jaar oude kust, die op de werelderfgoedlijst staat, gedaan. De eerste week van Augustus was er ook 'Folk Festival' in Sidmouth en was er in het dorp ook genoeg te doen met raar volk, kraampjes, straatartiesten en optredens van allerlei soorten en maten.
Zo vliegen toch ook deze vier weken voorbij en is het definitieve einde eindelijk daar. Nog de laatste souvenirs inslaan en alle spullen waar je een half jaar op geleefd hebt weer terug in een koffer. Een laatste ritje naar het vliegveld door het Engelse landschap met haar groene heuvels en valleien met gezellige dorpjes. Eenmaal met het vliegtuig opgestegen en boven de wolken was Engeland niet meer zichtbaar. Dat was het dan.
Eindelijk vakantie.
De laatste zaterdag van het schooljaar om precies te zijn. Speech Day. Ondanks zijn naam, een dag met weinig toespraken. Wat de dag wel had was een open ochtend, waarbij een handjevol leerlingen naar de 'science department' kwamen om wat proefjes uit te voeren en te demonstreren aan potentiele nieuwe leerlingen met hun ouders. Wanneer er proefjes zijn op St. John's, dan krijg ik daar natuurlijk de leiding over!
Vervolgens was er dan het formele gedeelte van de dag: de prijzenceremonie. Alle leerlingen in twee rijen opgesteld en zo netjes de omgebouwde gymzaal in om daar hun plek in de zaal in te nemen. Leraren erachteraan in academische gewaden. Een ceremonie van een uur met daarin de ene prijsuitreiking na de andere. De prijzen waren voor allerlei verschillende dingen; per leerjaar was er een prijs voor academische resultaten, academische voortgang en inzet. Verder waren er nog sportprijzen, muziekprijzen en EAL prijzen (English as an Additional Language). Maar ook daarmee zijn nog niet alle prijzen genoemd, want ze moesten er natuurlijk wel een uur mee vol krijgen! En omdat het dan 'Speech Day' heet, hield elke winnaar natuurlijk geen speech.
Uiteindelijk was het dan tijd voor die ene prijs waar iedereen op zat te wachten: The House Point Cup! Welk huis, St. Catherine's, St. Paul's (mijn huis), St. Peter's of Founders, heeft dit jaar de meeste 'house points' binnen weten te halen?
Een verzoek of de school wilde gaan staan en ook de ouders die wisten tot welk huis hun kind behoorde. Helaas voor St. Peter's, dat huis mocht meteen weer gaan zitten. Zij hadden de minste punten. Het volgende huis dat afviel was Founders. Nog twee te gaan. Het laatste huis dat afvalt en moet gaan zitten is... St. Catherine's. En daar sta je dan, St. Paul's heeft dit jaar gewonnen!
Alsof dat nog niet feestelijk genoeg was, sprak het schoolhoofd in zijn afscheidspraatje (de eerste en laatste toespraak van de dag) mij persoonlijk ook nog even toe, net als alle andere docenten die na dit schooljaar de school zouden verlaten. Voor mij had hij een boodschap die hij toch voor iedereen graag even kwijt wilde: “We zien je heel graag terugkomen.”
Daarna was het tijd voor een picknic aan rijkversierde tafels in de zon en de middag stond in het teken van een hoop sportactiviteiten. Een daarvan was 'moeders vs. leerlingen-'Rounders'', waarbij ik als moeder mee moest spelen van een Spaans en een Frans meisje, omdat diens moeders er niet bij konden zijn. (en mijn team had gewonnen)
Zo is er dan nog maar een halve week over. Je speelt nog wat potjes voetbal met de leerlingen, ploft op de bank neer met de jongste meiden voor een filmmarathon en blijft nog een keer laat op met de jongens om voetbal te kijken, maar dan is het toch echt gedaan en is de laatste schooldag daar. Een voor een verdwijnen de leerlingen naar verschillende vliegvelden en wordt er, door zowel jongens als meiden, flink gehuild. Ook ik krijg nog een hoop betraande knuffels van leerlingen die op het punt staan om te vertrekken.
En dan is het stil op school.
Die stilte zou maar een halve week duren, want het was alweer tijd voor de volgende uitdaging: zomerkamp. Daarvoor hadden ze mij gevraagd om mee te helepen. Niet als kampleider, als docent. Niet als natuurkunde docent, als Engels docent! Een hele verandering, van een wetenschapsvak naar een taal. Vier weken lang Engelse les geven aan leerlingen vanuit de hele wereld van de leeftijden 7 tot en met 17. Geen probleem, doe ik even!
Hier kwam ook nog iets anders leuks bij kijken: vrije tijd. Opeens had ik elke middag, avond en de dagen in het weekend vrij! Deze tijd heb ik natuurlijk volop gebruikt door nog eens flinke einden te gaan wandelen in de omgeving of om te gaan zwemmen in de zee. Ook ben ik nog een keer samen met een collega met de bus weggeweest om nog wat meer van deze hoek van het land te bezichtigen en heb ik een boottocht langs de 200 miljoen jaar oude kust, die op de werelderfgoedlijst staat, gedaan. De eerste week van Augustus was er ook 'Folk Festival' in Sidmouth en was er in het dorp ook genoeg te doen met raar volk, kraampjes, straatartiesten en optredens van allerlei soorten en maten.
Zo vliegen toch ook deze vier weken voorbij en is het definitieve einde eindelijk daar. Nog de laatste souvenirs inslaan en alle spullen waar je een half jaar op geleefd hebt weer terug in een koffer. Een laatste ritje naar het vliegveld door het Engelse landschap met haar groene heuvels en valleien met gezellige dorpjes. Eenmaal met het vliegtuig opgestegen en boven de wolken was Engeland niet meer zichtbaar. Dat was het dan.
Eindelijk vakantie.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
