Wind, water, vuur. Geen aarde.

De elementen hebben de afgelopen dagen flink van zich laten horen. Om te beginnen met de wind: woesj. Razen en razen, aan een stuk door. 's Avonds vooral heel vervelend als je wilt gaan slapen. De wind stond recht op mijn slaapkamerraam en een aantal nachten niets anders gehoord dan het geraas van de wind. Uiteraard bracht dit veel kou met zich mee. Gelukkig heb ik dan zo'n aardige collega die me ineens een hot water bottle in mijn handen duwt. Die had ze voor mij gehaald want: "you can't live in England without owning a hot water bottle." Daarmee was de kou verholpen maar het geluid nog niet. Ach, je went er snel aan.

Waar je minder snel aan went, als het dan toch over geluid en wind gaat, is het ontzettend harde geratel en geklap van de ramen in een van de science lokalen. Deze heeft nog houten kozijnen en die sluiten minder goed dan kozijnen van kunststof. Het resultaat: ruimte voor het raam om te gaan klapperen. Des te meer wind, des te meer geklapper. Gelukkig hebben ze dan zo'n slim stagiairtje lopen die het briljante idee had om in de openingen tussen kozijn en raam wat stof te stoppen.

Een ander probleem dat de wind met zich meebracht bevond zich een klein eindje verderop: de zee. De golven sloegen omhoog de kade over. Later begon het ook nog te regenen. Het water kwam niet met bakken maar met silo's uit de hemel. Ik kreeg haast de indruk dat je erdoorheen naar boven kon zwemmen, zo veel water viel er neer. Het gevolg: overstromingen. Voor mij viel de overlast wel mee: de school staat toch op een heuvel. Oké, het regende zo hard dat het water hier en daar zijn weg naar binnen wist te vinden, maar dat is een kwestie van wegblijven bij de ramen in kwestie en bij het muzieklokaal. In de laatstgenoemde moesten ze emmers neerzetten omdat het dak begon te lekken. Alleen waren de emmers al snel vol en moesten ze alweer geleegd worden.

Al met al ben ik opgelucht dat mijn slaapkamer hier in de school is en dat ik niet naar buiten hoef. De meeste collega's hadden dat geluk niet. Sommigen moesten tijdens de storm hun warme en droge plek in de auto tijdelijk verlaten om in de koude en natte weersomstandigheden takken van de weg af te slepen. Ze zijn wel allemaal zonder brokken aangekomen op school en hebben daarmee meer geluk gehad dan sommige inwoners van Sidmouth. Ineens hoorde je allerlei ongelukken voorbij komen: een auto die hier in de straat op zijn kop is komen te liggen, een aanrijding iets verderop en een lege aangespoelde vissersboot in een dorp hier in de buurt, zonder bemanning. Ik blijf voorlopig dus nog wel even binnen.

Vanmorgen ging mijn plan letterlijk in vlammen op. Het brandalarm ging af. Dat werd toch een reisje naar buiten. Gisteren was de storm al gaan liggen en vandaag scheen zelfs de zon! Het was dus niet zo'n heel grote ramp om naar buiten te moeten. Alhoewel... Het brandalarm is wel afgegaan...
Laat ik het maar zo zeggen: siroop mag je niet in de magnetron doen, daar kan de magnetron niet tegen. Het keukenpersoneel weet daar nu alles van. Een klein brandje in de keuken dus en deze was snel verholpen. Nog voordat gecontroleerd was dat alle leerlingen buiten waren, waar ze netjes in rijen opgesteld stonden voor de telling, was het brandje alweer geblust en konden we weer naar binnen.

Zo gebeurt er een hoop om je heen je bent ook wel bewust van wat er allemaal aan de hand is maar de realisatie is er niet helemaal. Nu pas, nu ik teruglees wat ik zojuist geschreven heb schiet er maar een gedachte bij mij naar binnen: "waar ben ik in hemelsnaam in terecht gemkomen!?!?" Want ookal scheen het zonnetje vandaag lekker naar binnen, voor vanacht voorspellen ze weer noodweer...

(Opmerking bij de foto's: de foto's van de storm zijn niet door mijzelf genomen, bron: www.sidmouthherald.co.uk. En op verzoek dan maar een foto van mijzelf in nette kleren;) )